Ekscelencjo, czcigodny Księże Biskupie!
Witamy Cię serdecznie w naszej parafii pw. św. Jerzego w Sławikowie. Twoja obecność wśród nas w ramach wizytacji jest dla całej naszej małej wspólnoty parafialnej wielkim wydarzeniem, na które przygotowywaliśmy się już od dłuższego czasu. W imieniu wszystkich Parafian pragniemy gorąco i serdecznie przywitać Księdza Biskupa w progach naszej świątyni. Niech obecność Jego Ekscelencji wśród nas pogłębi naszą wiarę i ufność w Boga.
Nasza wspólnota parafialna funkcjonuje w konkretnej rzeczywistości zewnętrznej i materialnej. Czas od ostatniej wizytacji był okresem wzmożonych remontów i inwestycji parafialnych. Jako przedstawiciele Parafialnej Rady Duszpasterskiej pragniemy przedstawić Księdzu Biskupowi sprawozdanie z działalności finansowo-gospodarczej naszej parafii.
Parafia Sławików należy do najstarszych parafii naszej diecezji. W jej skład wchodzą cztery wioski. Są nimi wioski: Sławików, w której mieszka 312 parafian, Miejsce Odrzańskie z liczbą 220 parafian, Błażejowice - 180 parafian i Lasaki – 144 parafian. Łącznie naszą parafię tworzy zaledwie 856 mieszkańców. Mogłoby się wydawać, że to bardzo mało. Szczególnie, że na terenie tak małej parafii znajdują się aż dwa kościoły: kościół parafialny w Sławikowie, do którego uczęszczają parafianie ze Sławikowa, Błażejowic i Lasak, oraz kościół filialny w Miejscu Odrzańskim. Jednak mimo tego, że nasza parafia jest tak bardzo mała, to tak naprawdę zamieszkują ją ludzie o wielkim sercu, którzy kochają swoje kościoły i bardzo się o nie troszczą. Księże Biskupie – to dzięki tym ludziom, których widzisz dzisiaj przed sobą, stojących w tej świątyni, dzięki osobom, które nie mogły być dzisiaj z nami, ze względu na wiek, chorobę lub pobyt za granicą, a nade wszystko dzięki ogromnemu zaangażowaniu naszego Księdza Proboszcza możemy pochwalić się tym, co udało nam się w ciągu ostatnich 6 lat dokonać.
Zaczniemy od serca parafii jakim jest nasz zabytkowy kościół parafialny pw. św. Jerzego w Sławikowie. Księże Biskupie, jeszcze 6 lat temu wygląd i stan elewacji naszego kościoła pozostawiał wiele do życzenia. Odpadający ze ścian tynk i gzyms wzbudzał w nas przede wszystkim lęk, że może z czasem dojść do nieszczęśliwego wypadku. Podjęliśmy wtedy decyzję o remoncie całej elewacji kościoła. Remont przebiegał w kilku etapach: zaczęliśmy od wieży, w kolejnym roku odnowiliśmy dwie ściany boczne, a na samym końcu wyremontowaliśmy stronę wschodnią kościoła. Przed odrestaurowaniem elewacji zewnętrznej świątyni udało się nam także wykonać pionową izolację fundamentów na całej powierzchni kościoła. Kiedy prace te zostały ukończone nie szczędziliśmy wysiłków, aby nasz kościółek na górce, który stanowi architektoniczną dominantę ziemi raciborskiej, był widoczny nie tylko w ciągu dnia, ale i w nocy. Kościół został zatem ze wszystkich stron podświetlony, co jeszcze bardziej podkreśliło jego piękno. Dziś jest widoczny z najdalszych zakątków ziemi raciborskiej.
Rok 2012 był dla nas rokiem trudnym. Ale dzięki staraniom Księdza Proboszcza została nam przyznana z Unii Europejskiej w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 dotacja na wymianę pokrycia dachowego na naszym kościele parafialnym. Kiedy otrzymaliśmy wiadomość o pozytywnym rozpatrzeniu wniosku stan konta parafialnego był praktycznie zerowy. Strach i obawa napełniły nasze serca. Podjąć się tej inwestycji, czy też zrezygnować z pieniędzy unijnych? Zaryzykowaliśmy i dzisiaj cieszymy się nowym dachem z blachy miedzianej, który pochłonął łącznie 620 tys. zł. W ciągu zaledwie jednego roku udało nam się sfinansować remont do końca.
Kolejną wielką inwestycją naszej małej wiejskiej wspólnoty był remont nawierzchni placu przykościelnego wykonany w całości z własnych środków finansowych parafii. Cały teren wyłożono płukaną kostką brukową – kostką bardzo estetyczną, ale też wysoce funkcjonalną. Dodatkowo podczas remontu zamontowano nowe schody z płyt granitowych w bocznym wejściu do kościoła parafialnego i zakrystii oraz w kierunku plebanii. Kilka lat temu udało nam się wzbogacić wjazd na teren kościoła o nową kutą bramę, zaś cały teren cmentarza zyskał nowe ogrodzenie panelowe.
Od ostatniej wizytacji gruntowny remont przeszły również nasze parafialne organy. Dzięki temu możemy cieszyć się dzisiaj pięknym brzmieniem instrumentu, który nie tylko wzbogaca każdą liturgię, ale jest także doskonałym narzędziem ewangelizacyjnym, bo muzyka sama w sobie niesie piękno Boga.
Dzięki ofiarności naszych parafian udało nam się wyremontować ponadto ławki w kościele parafialnym, wymienić instalację nagłośnieniową oraz zakupić nowy wyświetlacz numerów pieśni. W ostatnim czasie dokonaliśmy w naszej sławikowskiej świątyni renowacji figur i krzyża ołtarzowego, jak również wymiany zawieszenia i modernizacji napędu dzwonów. Wykonany został nowy krzyż misyjny oraz zakupiono nową zewnętrzną tablicę ogłoszeniową.
Wielkim i doniosłym wydarzeniem tego roku dla całej sławikowskiej parafii było poświęcenie pomnika upamiętniającego tragedię na Odrze sprzed 125 lat, którego dokonał sam Ksiądz Biskup. Mając głęboko w pamięci i sercu wydarzenia z 1890 roku pragnęliśmy oddać hołd dzieciom przygotowującym się wtedy do Pierwszej Komunii świętej. Tym dzieciom nie było dane doczekać przyjęcia Pana Jezusa skrytego w Białej Hostii. 43 osoby nie wygrały walki z żywiołem. Drugi brzeg okazał się dla nich brzegiem wieczności.
To tylko niektóre z dokonań, które wymagały sporo wysiłku i nakładów, ale przyniosły też wiele radości. Jego Ekscelencjo, Księże Biskupie, na terenie naszej parafii znajduje się jeszcze jeden nadzwyczajny skarb. Tym skarbem jest nasz malutki, drewniany kościół filialny w Miejscu Odrzańskim. Swoje opiekuńcze skrzydła roztaczają nad nim mieszkańcy Miejsca Odrzańskiego, a jest ich raptem tylko 220. Niemniej jednak warto podkreślić ich zasługi oraz dokonania, które świadczą o niezwykle wielkiej trosce i zaangażowaniu na rzecz swojego zabytkowego kościoła filialnego.
Jednym z pierwszych wyzwań było przeprowadzenie fumigacji całego kościoła. Firma wykonująca proces fumigacji założyła plastikowy worek na zewnętrzną powierzchnię całego kościoła – od wieżyczki, aż po samą ziemię. Kiedy okrycie kościoła i jego uszczelnienie było gotowe, do wnętrza kościoła został wpuszczony trujący gaz chemiczny – fosforowodór – który miał za zadanie skutecznie wytruć korniki. Stężenie tego gazu było codziennie monitorowane. Zabieg ten chroni kościół przed zniszczeniem przez kornika i inne szkodniki drewna.
W 2013 roku dokonano generalnego remontu wnętrza świątyni. Zanim przystąpiono do malowania ścian, został z nich skuty stary tynk i nałożony nowy. Wykonano ponadto nowy sufit, odnowiono ławki oraz zmodernizowano w części instalacje elektryczną. Zakupiono też nową, rzeźbioną w drewnie Drogę Krzyżową. Poza tym pomalowano jeszcze całą powierzchnię dachu kościoła. Wymienione remonty były dla tak małej społeczności niebagatelnym wyzwaniem finansowym, któremu sprostali dzięki środkom własnym oraz pozyskaniu przez Księdza Proboszcza funduszy zewnętrznych. Na czas przeprowadzanych remontów parafianie z Miejsca Odrzańskiego dojeżdżali na Msze św. i nabożeństwa do kościoła parafialnego.
Kolejne prace remontowo-konserwacyjne obejmowały renowację dwóch barokowych ołtarzy bocznych. Odrestaurowany został boczny ołtarz Matki Bożej wraz z obrazem Matki Boskiej Szkaplerznej oraz ołtarz boczny z wizerunkiem Matki Boskiej Piekarskiej. Oba te ołtarze były na przestrzeni lat kilkukrotnie przemalowywane. Dzięki pracy dyplomowanych konserwatorów uzyskały one swój pierwotny wygląd i blask z połowy XVIII wieku.
W ostatnich latach postaraliśmy się także o wymianę wszystkich okien na okna witrażowe. Dwa witraże znajdujące się w prezbiterium kościoła filialnego nawiązują do historycznych patronów kościoła, a byli nimi św. Katarzyna Aleksandryjska i św. Walenty. Wymieniliśmy również całą instalację nagłośnieniową, zaś przed kościołem powstał nowy drewniany krzyż.
Na wszystkie prace remontowo-konserwatorskie wykonywane zarówno w kościele parafialnym, jak i filialnym uzyskaliśmy stosowne pozwolenia z Kurii Diecezjalnej w Opolu oraz od Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z Katowic i Opola.
To tylko niektóre z ważniejszych prac gospodarczych dokonanych w naszych kościołach. W ostatnich latach zakupione zostały także nowe sprzęty liturgiczne, m.in. gongi, krzyż procesyjny, stojak pod paschał, świecznik wotywny, kadzielnica, kielichy, ampułki, obrusy ołtarzowe oraz dywany. Parafialne zakrystie zostały wzbogacone ponadto o nowe szaty liturgiczne, takie jak: ornaty, alby kapłańskie, alby lektorskie, stroje ministranckie, stuły, welony czy bieliznę kielichową.
Księże Biskupie, troszcząc się o nasze świątynie, nie zapomnieliśmy też o parafialnej plebanii. Dzięki naszym wspólnym wysiłkom udało nam się od ostatniej wizytacji wyremontować elewację budynku plebanijnego oraz pomalować cały dach. Na bieżąco odświeżane i remontowane są też pokoje na plebanii. Niedawno, ze względów bezpieczeństwa zamontowany został na plebanii alarm przeciwwłamaniowy.
Przejeżdżając przez naszą parafię można natrafić na terenie wszystkich naszych wiosek na piękne wiejskie kapliczki, o które dbają sami parafianie. Mieszkańcy każdej wioski troszczą się o ich systematyczną renowację, zaś na co dzień dbają o zachowanie w nich czystości i porządku. Odnowione zostały przez parafian także krzyże przydrożne w Miejscu Odrzańskim, Błażejowicach i Lasakach.
Czcigodny Księże Biskupie! Ogromna jest pomoc naszych parafian w wspieraniu dzieł odnowy naszych kościołów. Nie chodzi tylko o wymiar finansowy. Sprawami naszego kościoła zajmujemy się permanentnie w sposób namacalny. Kiedy kobiety dbają o czystość świątyń przez cotygodniowe sprzątanie kościoła, mężczyźni koszą trawę na cmentarzu przez cały sezon letni. Organizowanych jest wiele pojedynczych akcji, kiedy trzeba coś przy kościele zrobić. Zawsze znajdą się ludzie gotowi i chętni do pomocy. To ludzie budują nasz KOŚCIÓŁ.
Ekscelenjo!
Pragniemy jeszcze raz podziękować za Twoją dzisiejszą obecność wśród nas. Prosimy o przewodniczenie Eucharystii w intencji całej naszej parafii. Niech to wspólne spotkanie przy ołtarzu Pańskim umocni nas, napełni nową siłą i wyda obfite owoce.
Szczęść Boże!